یکی از ویژگیهای اصلی قرارداد هوشمند توانایی آنها در اجرای خودکار و بی امان معاملات بدون نیاز به مداخله انسان است. علاوه بر اینها قرارداد هوشمند کاربردهای زیادی در زندگی روزمره و معاملات تجاری دارد.
تاریخچه و ایجاد قرارداد هوشمند
مفهوم قرارداد هوشمند برای اولین بار توسط نیک سابو در سال 1994 ارائه شد. Szabo یک محقق حقوقی و رمزنگار است که به دلیل ایجاد مبانی ارز دیجیتال معروف است. در آن زمان علاقه و فعالیت کمی در قراردادهای هوشمند وجود داشت زیرا هیچ پلتفرم دیجیتالی یا فناوری دفتر توزیع شدهای وجود نداشت که بتواند آنها را پشتیبانی کند.
مفهوم قرارداد هوشمند
قراردادهای هوشمند به سادگی برنامههایی هستند که در زنجیره بلوکی ذخیره میشوند و در صورت تحقق شرایط از پیش تعیین شده اجرا میشوند. آنها معمولاً برای خودکار کردن اجرای توافقنامه استفاده میشوند تا همه شرکتکنندگان بتوانند بلافاصله از نتیجه، بدون دخالت واسطه یا اتلاف وقت اطمینان حاصل کنند. آنها همچنین می توانند گردش کار را به صورت خودکار انجام دهند و در صورت تحقق شرایط، اقدام بعدی را آغاز کنند.
درک رمزها و قراردادهای هوشمند
به عنوان مثال، یک شرکت بیمه میتواند با استفاده از قراردادهای هوشمند آزاد سازی مطالبات را بر اساس حوادثی مانند سیل در مقیاس بزرگ، طوفان یا خشکسالی به طور خودکار انجام دهد. هنگامی که یک محموله به بندر ورودی رسید و سنسورهای اینترنت اشیا داخل ظرف تأیید کرد که محتویات باز نشده و در طول سفر به درستی ذخیره شده است، بارنامه میتواند به طور خودکار صادر شود.
چالش هایی با تصویب گسترده قراردادهای هوشمند
با توجه به چارچوبهای قانونی موجود برای به رسمیت شناختن قراردادهای الکترونیکی، کاملاً محتمل است که امروز دادگاه اعتبار کدی را که مفاد قرارداد هوشمند را اجرا میکند؛ چیزی که ما آن را به عنوان قراردادهای هوشمند جانبی میشناسیم، تشخیص دهد. همچنین پیشینهای وجود دارد که نشان میدهد یک قرارداد هوشمند فقط با کد ممکن است از حمایت قانونی مشابهی برخوردار باشد.
رابطه متقابل قرارداد هوشمند با توافق نامه های سنتی
یکی از دشواریهای بحث در مورد قراردادهای هوشمند این است که این اصطلاح برای گرفتن دو الگوی کاملاً متفاوت استفاده میشود. اولین مورد شامل قراردادهای هوشمند است که بدون هیچگونه قرارداد متنی قابل اجرا پشت سر آنها ایجاد و مستقر میشود. به عنوان مثال، دو طرف به درک شفاهی در مورد روابط تجاری که میخواهند به دست بیاورند رسیده و سپس مستقیماً این درک را به کد اجرایی تقلیل میدهند.
ما به این موارد "قراردادهای هوشمند فقط با کد" اشاره میکنیم. پارادایم دوم شامل استفاده از قراردادهای هوشمند به عنوان وسایل نقلیه برای اجرای برخی مفاد قرارداد سنتی مبتنی بر متن است؛ که در آن متن خود به استفاده از قرارداد هوشمند برای اجرای برخی مفاد اشاره دارد. ما از این موارد به عنوان "قراردادهای هوشمند جانبی" یاد می کنیم.
حرف آخر
ممکن است درک فناوری پشت بلاکچین دشوار باشد، اما مانند هر چارچوب یا ابزار توسعهدهنده دیگری، برای استفاده از آن لازم نیست بدانید که چگونه ساخته شده است. اجازه ندهید که هاله مرموز بلاکچین شما را در ساختن چیزی عالی متوقف کند.
- ۰ نظر
- ۰۳ مرداد ۰۰ ، ۱۹:۲۵